Hebdo-Blog – Στο κείμενό σας δίνετε έμφαση σε μία «ολέθρια έκσταση» η οποία μπορεί να επηρεάσει τη μεταμοντέρνα μητέρα ως ον. Οι δύο αυτοί όροι

[...] το ψυχαναλυτικό πλαίσιο παραμένει θεμελιωμένο στη συνάντηση ανάμεσα σε έναν ψυχαναλυτή και σε κάποιον που υποφέρει και του

"Η μητέρα δεν χρειάζεται καν να μιλήσει στο παιδί της προκειμένου αυτό να καταλάβει τι θέλει να του πει. [...] Δεν υπάρχει τίποτα παρόμοιο από την πλευρά του πατέρα. Ο πατέρας είναι από αυτή την

"There are indeed a thousand ways of being racist when one claims to act as an analyst, a thousand ways which are ways of defending oneself from the singularity of the analysand, as well as from the real

"Το όνομά μας φέρει τα ίχνη της ιστορίας πριν από μας, των επιθυμιών που κυριάρχησαν ή όχι κατά τη γέννησή μας, τα ίχνη του γονεϊκού ζεύγους, του ενός γονέα ή της διευρυμένης οικογένειάς μας. [...] Η

"Τι είναι ο πατέρας; Δεν εννοώ μέσα στην οικογένεια - γιατί στην οικογένεια, είναι ό,τι θέλει, είναι μια σκιά, είναι ένας τραπεζίτης, είναι ό,τι πρέπει να είναι, τα καταφέρνει ή όχι, αυτό έχει την σημασία του

"[...] Let’s say you have managed to maintain some kind of equilibrium in your life through things that might not attract a lot of attention—walks you take every day, or even trivial, fleeting interactions with

"An analyst faced again and again with suicidal people is forced to consider his own death and where he is lacking, because the people who come to therapy bring the analyst his own problems

"Η λέξη «βία» καθαυτή είναι αντιφατική. Από τη μία πλευρά, συγγενεύει με τη λέξη «παραβίαση», υπό την έννοια της διάρρηξης, της κυριαρχίας, της άρνησης της διαφορετικότητας, και από την άλλη

"Οι μελαγχολικοί δεν έχουν ούτε όνομα, ούτε ηλικία, δεν έχουν γεννηθεί, δεν έχουν ούτε πατέρα ούτε μητέρα. Πονάνε κάπου; Όχι, λέει ο Κοτάρ, δεν έχουν κεφάλι, ούτε στομάχι, κάποιοι μάλιστα δεν έχουν

"Να σκεφτόμαστε με τα πόδια μας προέτρεψε ο Λακάν. Σκέφτομαι σημαίνει σκέφτομαι κάθε φορά και κάτι νέο, δηλαδή προχωράω… Οι τραυματισμοί της εποχής μας εγγράφοντας μια ασυνέχεια, ένα

What is the role of the couch in psychoanalysis? JAM: The couch is certainly the emblematic object of psychoanalysis. But at the same time, it is not the couch that defines psychoanalysis. There are

"This pandemic has struck, and unlike prior epidemics and pandemics, we – scientists, physicians, the general public – do not know a lot about it. The infectious agent is new, new to science

"Είναι, βέβαια, αλήθεια ότι η ψυχανάλυση δεν ανακαλύπτει τίποτε το νέο πάνω στην ανθρώπινη φύση που να μην έχει ήδη ερευνηθεί και εν μέρει ανακαλυφθεί από την φιλοσοφία, την τέχνη, την

Η κλοπή, το ψέμα είναι πάντοτε τρόποι να πούμε κάτι. Να πούμε πως δεν είμαστε ευτυχισμένοι, πως νιώθουμε ότι δεν μας καταλαβαίνουν, πως θα θέλαμε περισσότερο

[...] έξω από σταθμούς των μέσων μαζικής μεταφοράς, κουλουριασμένοι σαν έμβρυα σε μήτρα. Καλοντυμένοι, κατ’ όψη επιτυχημένοι, κουστουμαρισμένοι άντρες κοιμούνται τη νύχτα σε

"Ένα αξιοθαύμαστο ανέκδοτο καταδεικνύει τη δύναμη του ατομικισμού και της αρέσκειας για ζωή, που πλάθονται από μια μακρά εξοικείωση με τον θάνατο. Γυρίζοντας από την πιο μακροχρόνια

"Εγώ πιστεύω αυτό που έλεγε ο Λακάν: ότι ο αναλυτής είναι υπεύθυνος για την πορεία της ανάλυσης. Δεν την καθοδηγούμε με τη στενή έννοια, αλλά ο αναλυτής πρέπει οπωσδήποτε να είναι ένα

Question: How can I learn to deal with negative self-talk and anxiety? "How to...." This dimension of human discernment about life, the ‘how to’, is as much problematic as the issues that it tries to deal

"Ρωτάει ο Ντεριντά: «Υπάρχει ψεύδος προς εαυτόν; Είναι δυνατόν να πω ψέματα στον ίδιο τον εαυτό μου;» Προσθέτει: «Ήδη μπορούμε να φαντασθούμε χίλιες δύο πλασματικές ιστορίες του ψεύδους, χίλιους