"Η μητέρα μου ήταν τυχερή που πίστευε σε κάποια ζωή μετά τον θάνατο, εγώ όμως δεν έχω τέτοια πίστη. Η μόνη παρηγοριά που θα έχω, αν δεν καταφέρω να αφανιστώ μέσα σε μία στιγμή, θα είναι η δική μου έσχατη κρίση, αυτή που θα κάνω για τη ζωή μου καθώς θα την αναλογίζομαι. Πρέπει να ελπίζω ότι η ζωή μου, όπως τη ζω τώρα, θα μου επιτρέψει να πεθάνω χωρίς μεταμέλεια και τύψεις, όπως η μητέρα μου. Ξαπλωμένη στο νεκροκρέβατό της, μεταξύ ζωής και θανάτου, γλιστρώντας μερικές φορές προς τα γερμανικά, τη μητρική της γλώσσα, είπε: «Ήταν μια υπέροχη ζωή. Τίποτα δεν έμεινε ανείπωτο, τα είπαμε όλα.»"
Πηγή: Απόσπασμα από το βιβλίο του Henry Marsh "Ή μη βλάπτειν. Ιστορίες για την ζωή, τον θάνατο και τη χειρουργική εγκεφάλου"
Εικόνα: Malcolm Shadrach (λεπτομέρεια)