Ιδού με ποιον τρόπο κλείνει ο Jacques Lacan το 20ο του σεμινάριο 'Ακόμη', λέγοντας κάτι για την αγάπη:
Λοιπόν, σας αφήνω.
Να πω «και του χρόνου»; Θα παρατηρήσατε ότι ποτέ, ουδέποτε, σας είπα κάτι τέτοιο. Για έναν πολύ απλό λόγο - επειδή ποτέ δεν ήξερα, εδώ και είκοσι χρόνια, αν θα συνέχιζα και την επόμενη χρονιά. Αυτό είναι κάτι που συνοδεύει το πεπρωμένο μου ως αντικειμένου α.
Ύστερα από δέκα χρόνια, μου είχαν εν ολίγοις αφαιρέσει τον λόγο. Για λόγους στους οποίους υπάρχει εν μέρει το πεπρωμένο και εν μέρει η επιρρέπειά μου στο να ευχαριστήσω κάποιους, συμβαίνει ότι συνέχισα για δέκα χρόνια ακόμη. Ολοκλήρωσα λοιπόν τον κύκλο των είκοσι αυτών ετών. Θα συνεχίσω άραγε και του χρόνου; Γιατί να μη σταματήσω εδώ το ακόμη;
Το αξιοθαύμαστο είναι που κανένας ποτέ δεν αμφέβαλε ότι θα συνέχιζα. Το ότι κάνω αυτή την παρατήρηση θέτει πάντως το ερώτημα. Θα μπορούσα στο κάτω-κάτω να προσθέσω στο ακόμη ένα φτάνει πια.
Μα την πίστη μου, σας αφήνω να στοιχηματίσετε. Υπάρχουν πολλοί που πιστεύουν ότι με ξέρουν και θεωρούν ότι βρίσκω εδω-πέρα απέραντη ικανοποίηση. Σε σχέση με τον κόπο που απαιτεί, οφείλω να πω ότι μου φαίνεται πολύ λίγη. Στοιχηματίστε λοιπόν.
Και ποιο θα είναι το αποτέλεσμα; Θα σημαίνει μήπως ότι όσοι μαντέψουν σωστά είναι εκείνοι που μ’ αγαπάνε; Ε λοιπόν -αυτό ακριβώς είναι το νόημα όσων σας είπα σήμερα-, το να ξέρεις τι θα κάνει ο σύντροφός σου δεν είναι απόδειξη αγάπης.
Πηγή: Απόσπασμα από το βιβλίο του Jacques Lacan "Ακόμη", εκδόσεις Ψυχογιός
Εικόνα: Zarina Iskarova
Απόδειξη αγάπης
Ο ιστότοπος χρησιμοποιεί cookies για την βελτίωση της εμπειρίας των χρηστών του. Τα cookies προτιμήσεων επιτρέπουν σε έναν δικτυακό τόπο να «θυμάται» τις επιλογές του χρήστη, όπως τη γλώσσα ή την περιοχή, που αλλάζουν τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρεται ο δικτυακός τόπος ή την εμφάνιση του δικτυακού τόπου.