"Το όνομά μας φέρει τα ίχνη της ιστορίας πριν από μας, των επιθυμιών που κυριάρχησαν ή όχι κατά τη γέννησή μας, τα ίχνη του γονεϊκού ζεύγους, του ενός γονέα ή της διευρυμένης οικογένειάς μας. [...] Η ιστορία του Οιδίποδα, ήρωα του Σοφοκλή που τόσο πολύ ενέπνευσε τον Φρόυντ, δείχνει ότι ένα όνομα εμπεριέχει μέσα του πληροφορίες εν αγνοία του υποκειμένου που το φέρει. Στην καρδιά της τραγωδίας, λαμβάνει χώρα η αποκρυπτογράφηση μιας γνώσης από αυτόν τον δυστυχή, του οποίου το όνομα κουβαλούσε σιωπηρά σημάδια. Ο Οιδίποδας είναι ένα εγκαταλελειμμένο παιδί, κρεμασμένο από τα πόδια σε ένα δέντρο σαν θήραμα, ο οποίος δεν έχει αναγνωριστεί ούτε ονομαστεί από τον πατέρα του Λάιο. Στερήθηκε την αναγνώριση που θα του έδινε τη θέση του μέσα στη γενεαλογία του και θα του επέτρεπε να καταστήσει σημείο αναφοράς του θεμελιακές απαγορεύσεις, όπως της αιμομιξίας και της πατροκτονίας, απαγορεύσεις που θεμελιώνουν τους κοινωνικούς δεσμούς της πόλης. Το μόνο που παίρνει είναι ένα όνομα, το οποίο του δίνει ο άντρας που τον περιμάζεψε και παραπέμπει στα σημάδια που άφησε στο σώμα του η βία της οποίας υπήρξε θύμα: «Οιδίποδας» σημαίνει, στην κυριολεξία, «πρησμένα πόδια». Αυτό το όνομα, σφυρηλατημένο από το πραγματικό, παραπέμπει ταυτόχρονα, μέσα από ασυνείδητους συνειρμούς, στην πραγματική γενεαλογία του Οιδίποδα. Ο πατέρας του πατέρα του ονομάζεται Λάβδακος, "κουτσός", εξαιτίας μιας μικρής παραμόρφωσης στο ένα πόδι. Αυτό θα μπορούσε να είχε ωθήσει τον Οιδίποδα σε μια διαδικασία διερώτησης σχετικά με τις αιτίες των ουλών του και με το ασυνήθιστο όνομά του. Αλλά εκείνος προτίμησε να παραμείνει εξαπατημένος από το μυστικό το οποίο οι θετοί του γονείς προστάτευαν τόσο αδέξια."
Πηγή: Απόσπασμα από το βιβλίο της Menes Martine "Το παιδί και η γνώση", εκδόσεις Πατάκη
Εικόνα: Holly Mindrup