"Η λέξη «βία» καθαυτή είναι αντιφατική. Από τη μία πλευρά, συγγενεύει με τη λέξη «παραβίαση», υπό την έννοια της διάρρηξης, της κυριαρχίας, της άρνησης της διαφορετικότητας, και από την άλλη σχετίζεται επίσης με την έννοια του σθένους, της ισχύος, της ζωτικής δύναμης. Επιπλέον, θα πρέπει να διακρίνουμε τη βία που δέχεται κανείς από τη βία που ασκεί, αλλά και να θυμόμαστε ότι η βία μπορεί να σώσει, ότι έχει διττή φύση: μπορεί να είναι θεμιτή και γεμάτη αγάπη, αλλά μπορεί να είναι και παράφορη ή τυραννική. Μάλιστα, αυτούς τους όρους χρησιμοποίησε ο Πασκάλ όταν έγραψε ότι «ένα παιδί που η μητέρα του το αρπάζει απ' τα χέρια των απαγωγέων θα πρέπει, μέσα στη δυσφορία του, να αγαπήσει τη θεμιτή, γεμάτη στοργή βία της γυναίκας που του ξαναδίνει την ελευθερία του, και να μισήσει μόνο την παράφορη και τυραννική βία εκείνων που το κρατούν χωρίς να έχουν αυτό το δικαίωμα». Η χρήση του όρου «βία» για την περιγραφή μιας κατάστασης δεν επιτρέπει να γίνει διάκριση ανάμεσα σ' αυτές τις διαφορετικές διαστάσεις που αντικατοπτρίζονται στην αμφισημία μιας λέξης η οποία δεν μας αποκαλύπτει η ίδια σε ποια πλευρά βρισκόμαστε."
Πηγή: Απόσπασμα από το βιβλίο των François Ansermet και Pierre Magistretti "Τα ίχνη της εμπειρίας: Νευρωνική πλαστικότητα και η συνάντηση της βιολογίας με την ψυχανάλυση", Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης
Εικόνα: Amber Kipp