"Μια «φωτογραφία γάμου» αποσκοπεί στο να δείξει, να συγκρατήσει αυτό που φοβόμαστε ότι μπορεί σε λίγο να μην υπάρχει. Αποσκοπεί στο να κατευνάσει τον πανάρχαιο φόβο της ακύρωσης της ευτυχίας. [...] Η «φωτογραφία γάμου» είναι η εμφάνιση της τέλειας στιγμής της ένωσης δύο ανθρώπων ή περισσότερων, στην κυριολεξία, χειροπιαστά [,] είναι η επιτομή όλων των ευχών δύο ατόμων στον τρέχοντα πολιτικό και θρησκευτικό πολιτισμό. [...] Η «φωτογραφία γάμου» είναι το σημαίνον του παντός [,] αποδίδει την πανάρχαια ψευδαίσθηση ότι «είμαστε ένα». [...] Καθένας εκ των δύο στο ζευγάρι απαρνείται την προηγούμενη ζωή του, υπάρχει πια μέσω του άλλου, για τον άλλον.
[...]
[Η φωτογραφία, τέκνο του Ρομαντισμού] ενάντια στην κοινά αποδεκτή άποψη, ουδέποτε επιχείρησε να συλλάβει ή να αναπαραστήσει την πραγματικότητα, αλλά να μας δώσει το πέραν της πραγματικότητας, αυτό που δεν μπορεί να συλλάβει ο ανθρώπινος οφθαλμός [...] Θα έλεγα, λοιπόν, ότι η φωτογραφία δεν τείνει στο να διατηρήσει τη μνήμη αλλά να την καταργήσει, προσφέροντάς μας μια έτοιμη μνήμη, μια «αντιμνήμη» θα έλεγε ο Barthes, εκείνη που δεν αλλοιώνεται ποτέ, εκείνη που δεν αντιστοιχεί σε καμία πραγματικότητα. «Ο Θεός της (φωτο)γραφής», έλεγε ο Derrida, «είναι και ο Θεός του θανάτου». [...] είχα γράψει κάποτε σ’ ένα βιβλίο για τη φωτογραφία: «εικόνα είναι πάντοτε αυτό που λείπει».
[...]
Αυτό που επιχείρησε να συλλάβει η φωτογραφία είναι η σκοτεινή πλευρά της υποκειμενικότητας [...] την επιθυμία την οποία ο Freud έβαλε στο ντιβάνι και της είπε: «μίλα μας…» Σκεφθείτε, λοιπόν, κατ’ αρχάς, σε τι εμπιστεύονται οι άνθρωποι την ευτυχία τους: στη φωτογραφία, στον φορέα της αμφισβήτησης της ίδιας της πραγματικότητας, στον φορέα της ανάδυσης της σκοτεινής πλευράς της υποκειμενικότητας, ίσως εκείνης που δεν πρέπει να δούμε, γιατί το τίμημα μπορεί να είναι εξαιρετικά βαρύ: Οιδίποδας, Ορφέας, γυναίκα του Λωτ…
[...]
Έτσι, ο άνθρωπος κερδίζει μια διπλή αθανασία: και εκείνη που προκύπτει από το γεγονός του γάμου και εκείνη που προκύπτει από τη φωτογραφία. Μα, μήπως, εξάλλου, κάθε ευτυχισμένη ανάμνηση δεν έρχεται να καταθέσει για κάτι που δεν υπάρχει; Μια φωτογραφία γενεθλίων δεν βεβαιώνει την αιώνια κατάφαση της ύπαρξης έναντι του θανάτου; Μια οικογενειακή φωτογραφία δεν βεβαιώνει για αυτό που δεν είμαστε; Χαμογελαστοί και όλοι παρόντες; [...] Μια «φωτογραφία γάμου» είναι ο απόλυτος επίδεσμος για την υπαρξιακή αιμορραγία του βίου. [...] Βέβαια, κανένας επίδεσμος δεν μπορεί να σταματήσει τη ροή της φθοράς, αφού η ίδια η ζωή είναι μια ασθένεια με πολύ άσχημη πρόγνωση."
Πηγή: Ελεύθερη ανθολόγηση αποσπασμάτων από το βιβλίο του Φώτη Καγγελάρη "Φωτογραφία γάμου: Η εικονική απόδειξη της ευτυχίας (μια ματιά στις ανθρώπινες σχέσεις)", εκδόσεις Ευρασία
Εικόνα: Marc A. Sporys (ασπρόμαυρη)
Φωτογραφία γάμου
Ο ιστότοπος χρησιμοποιεί cookies για την βελτίωση της εμπειρίας των χρηστών του. Τα cookies προτιμήσεων επιτρέπουν σε έναν δικτυακό τόπο να «θυμάται» τις επιλογές του χρήστη, όπως τη γλώσσα ή την περιοχή, που αλλάζουν τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρεται ο δικτυακός τόπος ή την εμφάνιση του δικτυακού τόπου.