Η έννοια της κατανόησης έχει σαφέστατη σημασία. Είναι μια παράμετρος που ο Γιάσπερς την έκανε, υπό την επωνυμία σχέση κατανόησης, άξονα όλης της λεγόμενης Γενικής Ψυχοπαθολογίας του. Συνίσταται στην ιδέα ότι υπάρχουν πράγματα αυτονόητα όπως, λόγου χάριν, όταν κάποιος είναι θλιμμένος, είναι επειδή δεν έχει ό,τι λαχταρά η καρδιά του. Εντελώς λάθος - υπάρχουν άνθρωποι που έχουν ό,τι λαχταρά η καρδιά τους και που είναι παρ' όλα αυτά θλιμμένοι. Η θλίψη είναι πάθος εντελώς άλλης φύσεως.
Θα ήθελα να επιμείνω. Όταν δίνετε ένα σκαμπίλι σ' ένα παιδί, ε, το καταλαβαίνουμε, βάζει τα κλάματα - και κανένας δεν διανοείται ότι δεν είναι καθόλου υποχρεωτικό, το να κλάψει. Θυμάμαι το αγοράκι που όταν έτρωγε σκαμπίλι ρωτούσε - Είναι χάδι ή σφαλιάρα; Αν του λέγανε ότι ήταν σφαλιάρα έκλαιγε, έτσι επέβαλαν οι συμβάσεις, ο κανόνας της στιγμής, και αν ήταν χάδι ένιωθε κατευχαριστημένο. Εξάλλου, το ζήτημα δεν εξαντλείται εδώ. Όταν δέχεται κανείς ένα σκαμπίλι υπάρχουν πολλοί άλλοι τρόποι να απαντήσει αντί να κλάψει, μπορεί να το ανταποδώσει, είτε να προτείνει το άλλο μάγουλο, μπορεί επίσης να πει Πάταξον μεν, άκουσον δε. Υπάρχει πολύ μεγάλη ποικιλία σκηνών, οι οποίες παραβλέπονται με την έννοια της σχέσης κατανόησης, έτσι όπως την διατυπώνει ο κύριος Γιάσπερς.
[...]
Η κατανόηση αναφέρεται σαν σχέση πάντοτε οριακή. Μόλις την πλησιάζουμε γίνεται κυριολεκτικά ασύλληπτη.
Πηγή: Απόσπασμα από το βιβλίο "Οι ψυχώσεις: Σεμινάριο τρίτο 1955-1956" του Jacques Lacan, εκδόσεις Ψυχογιός
Εικόνα: Jackson Simmer