[…] κάποιοι άνθρωποι που είχαν, κατά την γέννησή τους, όλες τις πιθανότητες να έχουν τις ίδιες όπως εμείς σχέσεις, ερμήνευσαν την ημέρα, την νύχτα, την γη και τον ουρανό σαν οντότητες που ζευγαρώνουν και συνουσιάζονται μέσα σε μια οικογένεια γεμάτη φόνους, αιμομιξίες, απρόοπτους χαμούς, εξαφανίσεις, μεταμορφώσεις, ακρωτηριασμούς […]
Δεν είναι […] σαφές, ότι αυτές οι μυθολογίες αποσκοπούν στο να εγκατασταθεί και να ορθοποδήσει ο άνθρωπος στον κόσμο; - και ότι του μαθαίνουν ποια είναι τα πρωταρχικά σημαίνοντα, και πώς να εννοεί τις σχέσεις τους και την γενεαλογία τους; […] Όλα αυτά του επιτρέπουν να κυκλοφορεί ελεύθερα μέσα σ’ έναν κόσμο που έχει μπει σε τάξη. Ο μοντέρνος άνθρωπος είναι ίσως λιγότερο ευνοημένος.
Χάρη στους μύθους του ο πρωτόγονος άνθρωπος προσανατολίζεται μέσα στην τάξη των σημαινόντων. Διαθέτει κλειδιά για κάθε είδους απρόοπτες καταστάσεις. Εάν έρθει σε ρήξη με τα πάντα, πάλι κάποια σημαίνοντα τον στηρίζουν, λέγοντάς του φέρ’ ειπείν ποια ακριβώς μορφή τιμωρίας περιλαμβάνει η έξοδός του, η οποία συνέβη να φέρει κάποιες αναστατώσεις. Ο κανόνας του επιβάλλει τον βασικό του ρυθμό. Ενώ εμείς μένουμε περιορισμένοι και φοβισμένοι μέσα στον κομφορμισμό, τρέμουμε μην τυχόν και τρελαθούμε λιγάκι, άπαξ και δεν λέμε ακριβώς τα ίδια πράγματα όπως όλοι οι υπόλοιποι. Να ποια είναι η κατάσταση του μοντέρνου ανθρώπου.
Πηγή: Απόσπασμα από το βιβλίο του Jacques Lacan "Ψυχώσεις", εκδόσεις Ψυχογιός
Εικόνα: Francisco Ghisletti
Πηγή: Απόσπασμα από το βιβλίο του Jacques Lacan "Ψυχώσεις", εκδόσεις Ψυχογιός
Εικόνα: Francisco Ghisletti