Ο έρωτας και ο θάνατος

Θεωρητικά
Κανείς δεν μπορεί να μπει στον έρωτα ή στον θάνατο δυο φορές

[…]

Ο Μπρόνισλαβ Μαλινόφσκι αρεσκόταν να χλευάζει τους θιασώτες της πολιτισμικής διάχυσης επειδή εκλάμβαναν τις συλλογές των μουσείων ως γενεαλογίες: βλέποντας στοιχειώδη εργαλεία από πυρόλιθο τοποθετημένα σε γυάλινες προθήκες μπροστά από άλλα πιο εκλεπτυσμένα, έκαναν λόγο για «ιστορία των εργαλείων». Λες και μπορούσε ποτέ, σάρκαζε ο Μαλινόφσκι, να «γεννήσει» ο ένας λίθινος πέλεκυς τον άλλο, κατά τον ίδιο τρόπο με τον οποίο λ.χ. το ιππάριον γέννησε με την πάροδο του χρόνου τον equus caballus. Η καταγωγή των αλόγων μπορεί να αναχθεί σε άλλα άλογα, τα εργαλεία όμως δεν είναι πρόγονοι ή απόγονοι άλλων εργαλείων. Τα εργαλεία, σε αντίθεση με τα άλογα, δεν έχουν δική τους ιστορία. Μπορεί κανείς να πει ότι στοιχειοθετούν την στίξη σε ανθρώπινες ατομικές βιογραφίες και συλλογικές ιστορίες˙ αποτελούν εκχυμώσεις ή ιζήματα τέτοιων βιογραφιών και ιστοριών.

Λίγο πολύ τα ίδια μπορούν να ειπωθούν για τον έρωτα και τον θάνατο. Η συγγένεια, η αγχιστεία, οι αιτιακές συνδέσεις είναι όλες τους χαρακτηριστικά της ανθρώπινης υποκειμενικότητας και/ή συμβίωσης. Ο έρωτας και ο θάνατος δεν έχουν δική τους ιστορία. Αποτελούν συμβάντα στον ανθρώπινο χρόνο, κάθε φορά ξεχωριστά, τα οποία όχι απλώς δεν συνδέονται αιτιακά, δεν συνδέονται καθόλου με άλλα «παρόμοια» συμβάντα, παρεκτός σε ανθρώπινες συνδέσεις που σπεύδουν αναδρομικά να επισημάνουν –ήτοι, να επινοήσουν– τις συνδέσεις και να κατανοήσουν το ακατανόητο.

Και έτσι, δεν μπορείς να μάθεις να αγαπάς, όπως δεν μπορείς να μάθεις και να πεθαίνεις. Και δεν μπορείς να μάθεις την φευγαλέα –την ανύπαρκτη, αν και διακαώς ποθητή– τέχνη του να ξεφεύγεις από τα δίχτυα τους και να μην μπαίνεις στον δρόμο τους. Ο έρωτας και ο θάνατος θα ενσκήψουν, θα έρθουν στην ώρα τους˙ μόνο που εσύ δεν έχεις ιδέα πότε. Όποτε και αν έρθουν, θα σε πιάσουν εξαπίνης. Απορροφημένος, καθώς θα είσαι, στις καθημερινές σου έγνοιες, ο έρωτας και ο θάνατος θα αναδυθούν ex nihilo –εκ του μηδενός.
 


Πηγή: Απόσπασμα από το βιβλίο του Zygmund Bauman «Ρευστή αγάπη: Για την ευθραυστότητα των ανθρώπινων δεσμών», εκδόσεις Βιβλιοπωλείον της Εστίας

Εικόνα: Fenghua
Εκτύπωση   Email

Ο ιστότοπος χρησιμοποιεί cookies για την βελτίωση της εμπειρίας των χρηστών του. Τα cookies προτιμήσεων επιτρέπουν σε έναν δικτυακό τόπο να «θυμάται» τις επιλογές του χρήστη, όπως τη γλώσσα ή την περιοχή, που αλλάζουν τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρεται ο δικτυακός τόπος ή την εμφάνιση του δικτυακού τόπου.

Συμφωνώ