Όλοι μας είμαστε εξόριστοι. Πολύ λίγοι από τους νέους ενήλικες εξακολουθούν να κατοικούν στον τόπο των παιδικών τους χρόνων. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι φεύγουν για να εγκατασταθούν σε άλλες περιοχές, ακόμα και σε άλλες χώρες, από αυτές που γεννήθηκαν. Κι όμως, ακόμα κι όταν κάποιος αποφασίσει να ζήσει αλλού, παραμένει η νοσταλγία του σπιτιού, μιας γωνιάς του κήπου, της ατμόσφαιρας της οικογένειας, των ξεθωριασμένων χρωμάτων που σχηματίζουν έναν χαμένο παράδεισο.
Είμαστε εξόριστοι από την παιδική μας ηλικία, που ήταν στολισμένη με αναμνήσεις και αισθήσεις που δεν θα ξαναβρεθούν ποτέ, από λαμπερές εικόνες των γερασμένων πια γονέων, από μαγικές στιγμές θαμμένες στην μνήμη. Τόσες εμπειρίες που, χωρίς να μπορούν να ανανεωθούν, κατευθύνουν όμως τις αναζητήσεις μας.
Όταν γεννιέται ένα μωρό, αυτές οι αναμνήσεις αναδύονται στην επιφάνεια και ξαναβρίσκουν την λάμψη των χρωμάτων τους, χάρη στο γεγονός ότι ξανασμίγουμε με το παρελθόν της παιδικής μας ηλικίας. Το μωρό, αυτός ο μάγος, ξαναζωντανεύει την παιδική μας ηλικία. Ενεργοποιεί με δραστικό τρόπο την νοσταλγία. Πολλές θεραπευτικές συναντήσεις απλώς αποκαλύπτουν, πίσω από το πρόσωπο του τωρινού παιδιού, τις σκιές της παιδικής ηλικίας των γονέων.
Πηγή: Απόσπασμα από το βιβλίο του Bertrand Cramer "Μυστικά γυναικών", εκδόσεις Καστανιώτη
Εικόνα: insung yoon
Πηγή: Απόσπασμα από το βιβλίο του Bertrand Cramer "Μυστικά γυναικών", εκδόσεις Καστανιώτη
Εικόνα: insung yoon