-Οι γονείς και τα παιδιά καταφεύγουν στην ψυχανάλυση / ψυχοθεραπεία;
-Το αίτημα, όπως ξέρετε, συνδέεται πάντα με την προσφορά. Η ψυχανάλυση δεν είναι χώρος αναζήτησης ψυχοπαιδαγωγικών συμβουλών, ούτε επαγγελματικού προσανατολισμού του εφήβου, που δικαίως ή αδίκως ψάχνουν οι γονείς στην αγωνία τους. Η ψυχανάλυση είναι χώρος αναζήτησης μιας αλήθειας που γιατρεύει. Μια τέτοια αλήθεια αναζητεί αντίστοιχα και ο έφηβος με τρόπο όμως παράφορο, απόλυτο, αδιαπραγμάτευτο. Για αυτό και το ερώτημα που θέτει, ακόμη και μέσα από την παθολογία του, είναι σε τελευταία ανάλυση ερώτημα ηθικής τάξεως και ως εκ τούτου αναπάντητο: «Γιατί να ζήσω σε έναν κόσμο ενηλίκων που δεν διάλεξα και όπου, όσα αφειδώς μου υποσχέθηκαν, τώρα τα διαψεύδουν και μου τα αρνούνται;».
Είναι σημαντικό η πρόκληση του εφήβου να βρει ανταπόκριση, να μη χαθεί στο κενό, να μην προσκρούσει στο σκληρό τείχος του επαγγελματικού κομφορμισμού ούτε να ακυρωθεί από την κινούμενη άμμο της άνευ ορίων κατανόησης και των άμετρων επιδιορθωτικών προθέσεων των θεραπευτών, εκπαιδευτικών και γονέων. Για να βρει ο έφηβος τις ατομικές του συντεταγμένες, πρέπει να τολμήσει αλλά και να του επιτραπεί να αντιπαρατεθεί.
Πηγή: Απόσπασμα από την συνέντευξη του Γεράσιμου Στεφανάτου στην Σάντρα Βούλγαρη με τίτλο Έφηβοι και γονείς στο ίδιο αδιέξοδο
Εικόνα: Jeremy Bezanger