Η συνάντηση με την σεξουαλική πραγματικότητα κατά τη διάρκεια της παιδικής ηλικίας προκαλεί τραύμα. Δεν απαιτείται καμιά εξωτερική παρέμβαση. Αφορά τη σχέση με το σώμα, όχι μέσω της διαμεσολάβησης ενός άλλου σώματος αλλά μέσω της σχέσης με το ίδιο το σώμα κάποιου, ως Ένα σώμα.
Όπως μας υπενθυμίζει ο Λακάν, αναφορικά με την περίπτωση του μικρού Χανς, η σεξουαλική πραγματικότητα τού παρουσιάζεται με τη μορφή μιας συνάντησης με την πρώτη απόλαυση. Το φαινόμενο αυτό των πρώτων του στύσεων θα υποβάλει το παιδί σε κάποιου είδους αμηχανία, καθώς η απόλαυση που προέρχεται από το μικρό του όργανο τού είναι ξένη και, ακόμα περισσότερο, καθόλου αυτοερωτική: «είναι ό,τι πιο έτερο υπάρχει», συμπεραίνει ο Λακάν. Αυτή η πρώτη απόλαυση εκδηλώνεται για τον οποιονδήποτε και στα πλαίσια μιας ανάλυσης μπορεί να εξακριβωθεί σε όλους. Όχι αυτή καθαυτή φυσικά, καθώς το ίχνος της απόλαυσης που μένει στο σώμα εξαλείφεται αλλά μπορεί κανείς, διαβάζοντας το σύμπτωμα, να αποκρυπτογραφήσει το νόημά της ως το σημείο της επίδρασης της τρύπας όπου εντοπίζεται το τραύμα. Αυτό που μπορεί να διακρίνει κάποιος είναι μόνο τις άκρες του τραύματος ως την ακτή του πραγματικού, στην έκ-σωτερικότητα (ex-sistence) της απόλαυσης που διαμορφώνει τον σκελετό του συμπτώματος.
Η συνάντηση αυτή με αυτό το ξένο πράγμα έρχεται από ένα ερώτημα «αλλά τι είναι αυτό;» ή ακόμα από ένα «μη-νόημα», υποστήριξε ο Λακάν. Μπορούμε να παρατησρήσουμε ότι η απόλαυση που προέρχεται από αυτό το μικρό όργανο επιφέρει μια ορισμένη αμηχανία, κι έτσι και την αναγκαιότητα μιας έκκλησης για νόημα. Αλλά «ακολουθώντας την πορεία αυτού του νοήματος, κανένα μικρό αγόρι δεν νιώθει ότι το πέος του σωματικά τού ανήκει […] Θέλω να πω ότι πιστεύει ότι ανήκει στο εξωτερικό του σώματός του.»
Λόγω του ότι ο μικρός Χανς δεν καταλάβαινε τίποτα απ’όσα του συνέβαιναν, προσέφυγε στο άλογο, το οποίο άρχισε να καλπάζει και να κλωτσά. Το φοβικό σύμπτωμα τον βοήθησε και εξέφρασε τη σημασία της απόρριψης αυτού του πραγματικού εξωτερικού νοήματος.
Κανένας εκπαιδευτικός, ιατρικός, θρησκευτικός ή κοινωνικός κανόνας δεν μπορεί να αποφύγει το τραύμα. Είναι κάτι δομικό στα ομιλ-όντα (parlêtres), επειδή η σεξουαλικότητα, για τα όντα που μιλούν, δημιουργεί μια τρύπα.
Η γλώσσα θα πάρει, όπως μπορεί, τον έλεγχο του πραγματικού του σεξουαλικού, που δημιουργεί μια τρύπα, μέσω της διαμεσολάβησης μιας επινοημένης γνώσης, μιας ασυνείδητης γνώσης στην οποία οι μυθοπλασίες του σεξουαλικού νοήματος συγχωνεύονται για να συμπληρώσουν το σεξουαλικό νόημα που δεν υπάρχει. Έτσι, μια σημασιολογική λειτουργία, η φαλλική λειτουργία, εγγράφεται στο ασυνείδητο στη θέση της απουσίας της διάφυλης σχέσης. Η φαλλική λειτουργία είναι εκείνη που θα δώσει το μέτρο του κανόνα, ως νόρμα-αρσενικού (norm-male). Η γυναίκα μπορεί να εγγραφεί εκεί αλλά ως μη-όλη, γεγονός που συνεπάγεται ότι η κάθε γυναίκα, μία προς μία, βρίσκεται εκτός του κανόνα.
Πηγή: Το τραύμα της σεξουαλικότητας στο παιδί, της Εστέλα Σολάνο-Σουάρες, μετάφραση στα ελληνικά Στέλλα Μαύρη
Εικόνα: Michael Prewett